Şu ana kadar bana en çok umut veren cümlelerden birini paylaşmak istiyorum bugün sizinle. Bir arkadaşım söyledi bunu bana. O andaki (an diyorum ama belki de süreç demeliyim) ruh halimi çok iyi anlamıştı. Ben ne olduğuma karar vermeye çalışırken, kendimi toplumun dayattığı normlardan hangisine oturtmalıyım derken söyledi bunu bana. (Biliyorum çok klişe bir laf “toplumun dayatması” ama ne yazık ki gerçek.)
Belki biraz şakayla karışık söylendi ama çok işe yaradı kendime yaptığım baskıyı azaltmamda. Artık ne zaman o süreçteki gibi düşünmeye başlasam bu cümle geliyor aklıma ve cesaretleniyorum.
“Ne Cin’sin ne Kek’sin,
Sen Cem’sin!”
Bir kere de kendi ağzımla söyleyeyim:
Ne Cin’im ne Kek’im, Ben Cem’im!
14 yıl önce
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder